Duzenli besledigim cok sokak kedim var ama evet bazilari her marka mamayi yemiyor. Ben mumkun oldugunca iyi marka almaya calisiyorum. Daha butce dostu olsun diye temizmama.comu sormuştum ben de ama kampusteki kedilerin burdan alinan mamalari yemedigini uzulerek ogrenmis oldum.15 kg mama 4 kedicik icin 3 3.5 ay gider. Sizin butceniz ne acaba?

100-110 lira gibi bir para ayırabilirim sanırım.

birkaç seferdir trendline markasını alıyorum. benim bir süredir beslediklerim yiyor ama tanıdık olmayan kediler yemiyor. sanırım onları besleyen birisi var ve o mamayı bekliyorlar.
isterseniz 1 kg paketlerinden alıp yollayın, yemiyorsa 15 kg almazsınız.

15 kg 110 lira icin soyle yapabilirsiniz bence direkt 15 kg alip riske girmektense mesela temizmama.com da numune talep edebiliyosunuz sadece kargo ucreti odeyerek. Once bi numune alin yegeniniz bi denesin kediciklere yedirmeyi. Severlerse, yerlerse 15 kg siparis verirsiniz. Bizim kampustekiler yememisti ama onlar biraz tok kedi cok besleyen var cunku. Insallah sizinkiler yer.

genel olarak kedilerin yiyebileceği en ucuz mamalar; enjoy, mito ve micho diyebiliriz. bunlar 90-120 tl bandında olanlar. petshop dan 1 kiloluk enjoy ve mito mama alın yollayın. hangisini yerse 15 kg lik alıp yollarsanız daha ekonomik olur. uğraşamam derseniz enjoy veya mito alın yollayın, %90 yerler. kesinlikle goody vs. ucuz mama almayın çoğu bakmıyor bile.

www.akakce.com
www.temizmama.com

çıkar demeyelim de beklenti diyelim.

erich fromm'dan birkaç alıntı yapacağım bu konuda, kitap yanımda değil buna yakın olarak düşünün.

''ben bir şeyi seviyorsam onun büyümesi ve gelişmesi için çaba gösteririm fakat bunu beraber olduğumuz için değil onu sevdiğim için yaparım''

'' sevgi, bir şeye gösterdiğimiz etken ilgidir. düşünün bir kadın gelip çiçekleri çok sevdiğini söylüyor fakat evine gittiğinizde görüyorsunuz ki çiçekleri solmuş, bu kişinin çiçek sevgisine nasıl inanırız''

Türkiye'de parasız adamın sevildiğini görmedim. Para yoksa da bir yerlerden bulabilme yönü olması gerekiyor

"çıkar" kelimesini nasil tanimladigina gore degisir.

kimsenin gormeyecegi bir yerde ihtiyacli birine yardim eden, parasini veya zamanini veren kisi (altruist kisi) cikari icin mi hareket ediyordur?

yaptigi bu iyiligi yardim ettigi kisi harici kimse gormeyecek, bilmeyecek. kimseye de soylemeyecek.

kimisi der ki "bu kisi bunu yine kendi icin yapiyordur, yardim edince kendini iyi hissediyordur, kendi idealingeki gibi bir insan oldugunu dusunuyor, bu inancini pekistiriyor, mutlu oluyordur. mutluluk da bir kazanimdir, bu yuzden bu kisi bu yardimi onunde sonunda kendi cikari icin yapiyordur"

eger bu goruse katiliyorsan, evet annenin cocuguna hissettigi sevgi dahil her sey cikar iliskisine dayalidir.

Yok yukaridaki tanima katilmiyorsan, degildir.

Ben kardeşlerimi hiçbir çıkar gözetmeden seviyorum. Beni sevmediklerinde, dinlemediklerinde de seviyorum. Başlarına bişey gelse, biri üzse deliriyorum, saldırganlaşıyorum. İleride yanımda olmayacak olsalar da seviyorum. Beni istemeyecek olsalar üzülürüm, ama yine de sevmeme engel olamam.

Maddi çıkar veya manevi çıkar...veya beklenti... veya karşılık... Hepsi aynı kapıya çıkar mi? Bazen çıkar bazen çıkmaz.
Maddi çıkarları bir yana bırakalım. O zati belli bir konu onun hakkında konuşmaya bile değmez.
Yalnız manevi olarak bakarsak... Sevgi karşısında sevgi ister. Çünkü sevilmek kabul görmek, varlığına onay almaktır bence.
Özellikle ailemizden bahsederken tabiki onlar kusur da isleseler biz de islesek dahi döner dolaşır affeder/affediliriz. Ama temelde ne var biliyor musunuz? Milyarlarca insan içinde sizin ait olduğunuz yerin ora olduğu duygusu... Anan, baban, kardeşin... Düşünsenize uzunca bir süre size hasmane davransalar, sizi dışlasalar, gözlerinde tek bir sevgi kıvılcımı görmeseniz içinizdeki sevgi ne kadar dayanacak? Beslenmeyen şey kurur ölür. Yani entropi gibi düşünün. Sistemin yaşaması için dışardan enerji alması lazım. Dışardan enerji almayan sistem bir süre sonra ölür.
Dışarı çıkıp insanlara annelerini babalarını neden sevdiklerini sorsak nasıl cevaplar alırız?
- çünkü o benim annem. Beni doğurdu.
- çünkü bize hep şefkatlidir.
- babam hayatını bize adamıştır.

Vs vs... gibi yanıtlar alırız herhalde.

Kadın erkek ilişkilerine gelirsek Duygusal ve fiziksel ihtiyaclar daha farklı bir boyutta ve birazcık daha farklı ama temel mantık aynı bence.

Yani ihtiyaçlar hiyerarşisi işte. Madden ve manen, farklı rollerde birbirimize ihtiyacımız vvar işte. Çıkar dersek üstünkörü biraz kaba bir yaklaşım oluyor ama aramızda sürekli bir alışveriş olduğu gerçeğini de yadsiyamiyoruz bence.

İnsan ilişkilerini bilmiyorum ama hayvanlara duyulan sevginin tamamen çıkarsız olduğunu düşünüyorum ve bu yüzden hayvan sevmek sevginin en güzel hali bence.

evlat sevgisi hariç bütün sevgilerin bir çıkara dayalı olduğunu düşünüyorum.

Edit: insanlar için konuştum. Hayvanlar bizi severse çıkarsız seviyor o ayrı.

Her iliski bir alisveristir. Buna aile de dahil. Anne seni cok sever ve ucu bucagi olmayan fedakarliklar yapar, neden? Cunku seni o var etti, bir ego soz konusu. Askta bile bir cikar vardir, kendini mutlu etmek, tatmin etmek ugruna karsindakine yagdirirsin.

Cikar sozcugu biraz alengirli bir sozcuk, "bencillik" gibi. Ornegin, bazilari "Sevgilim oldugu icin kotu gunde yanimda olmasini beklerim"i bir cikar olarak goruyor."Iyilik yapinca mutlu oluyorum, dolayisiyla buradan ben de bir kazanc sagliyorum. Bu kazancin maddi olmamasi benim bir seyler elde etmedigim anlamina gelmez" gibi iyilik nedenini bencillik olarak goren tanimlar da var.

Benim gorusum "Hoh, anasini satayim. O kadar da abartmayin". Biyolojide uc farkli birlikte yasam tipi var ya mutualizm, kommensalizm ve parazitizm. Mutualizmde ikisi de birbirinden fayda saglar, kommensalizmde taraflardan biri fayda saglar diger bir halt saglamaz, parazitizmde biri batarken digeri cikar. Acikcasi, cikar iliskisi deyince benim aklima parazitizm geliyor, yani bir alis-veris dengesinin orantisiz olmasi. Bir de bir taraftan gelen fayda eksilince diger tarafin fiymasi geliyor aklima.

Bir de "cikara dayali" iliski var, "cikar iceren" iliski var. Burada cikardan ziyade anahtar kelime dayali olmasi bence, temelinin cikar olmasi. Yani, annenin cocuguyla iliskisinin yogun kismi "Gelecekte bu bakacak bana" uzerine kuruluysa o iliskiye cikara dayali diyebiliriz ama "Cocugum mutlu olsun" dusuncesi ile baslayip yan madde olarak gelecekte cocugun annesine yardim ettigi iliski cikar icerse bile cikara dayali degildir bana gore. Birinin diskili beziyle ugrasilan bir iliskinin cikara dayali olacagina inanmam.

Hatta, soyle soyleyeyim, iliski cikara dayali olsa bile bunun arkasinda bir miktar da olsa sahte duygular olmadigini dusunuyorum. Hatta, bir laf vardi: Insanlarin birbirini kullanmasi arada gercek duygular olmadigi anlamina gelmez. Kullanmanin derecesi tabii ki etkileyici de, kimse kaldiramadigi veya en azindan sempati beslemedigi bir kisi ile cikar iliskisine de baslamaz.

Yani, bu acidan siyah ve beyaz olsalar, her sey tam siyah ya da tam beyaz degil ama grinin cok genis tonlari. Hepsinin icinde birazindan var ama asagidaki iki gri de ayni degil
www.beautycolorcode.com
images3.pixlis.com

Yolumuz yoremizi, limitlerimizi artik bu grilerin icinde kendimize gore belirliyoruz. Herkesin grisi ve tanimi kendine. Asil tehlikeli olanin bu grilerin hepsini ayni degerlendirmek, “Hepsi ayni” muamelesi yapmak oldugunu dusunuyorum; bunun bir pusula kaybetmek oldugunu dusunuyoum. Bir “Bakkaldan sakiz caldim. Kotu tarafa gectim bir kere, o zaman cinayet de isleyebilirim” gibi bir mantik oldugunu dusunuyorum.

ben bütün ilişkilerin çıkar içerdiğini düşünüyorum. çıkar dediğim maddi bir şey olmak zorunda değil, daha çok manevi kazançtan bahsediyorum.

birini seviyorsan seni mutlu ediyor diye seviyorsun, birine yardım ediyorsan temelde bu sana huzur verdiği için ya da iyi bir insan olduğunu düşündürdüğü için seviyorsun gibi gibi. Bunun kötü bir şey olduğunu da düşünmüyorum. ilişkilerin doğası böyle bence.

belki karşılığında bir şey almak için sevmiyoruzdur fakat kişisel görüşüme göre sevgi yalnızca bir karşılık olduğunda oluşabilen bir şey. belki çok hastalıklı ve nahoş bir düşünce, belki ben sevmeyi bilmiyorumdur ama benim için böyle. evlat sevgisi dahi "çıkara dayalı" demeyeyim ama çıkardan beslenir.

karşılıklı sevgide hissettiklerimizi ve bize verilenleri, karşılıksız sevgide ise egomuzu ve sahip olabileceklerimizi severiz.

düşünüyorum, baba oldum. eşimi çok seviyorum, birlikte dünyaya yeni bir canlı getirmişiz. bu düşünce beni büyüleyen bir şey. eşimi ve çocuğumu çok seveceğimden hiç şüphem yok. karşılıksız mı peki bu? asla. zannetmiyorum. bana verdiklerini ve yaşattıklarını seveceğim. başka bir insanla bir araya gelip ortaya yeni bir "ürün" çıkarmak, çocuğumun bana hissettireceği "ben baba oldum" hissi, beni sevecek olması, benim onu dünyadaki en güzel şey olarak görüp onu destekleyecek olmam... burada çıkar yok mu? alası var. bir anne çocuğunu yıllarca görmese, çocuğu itin teki olsa bile sevebilir ama hepsinin önünde bir "ben anneyim" düşüncesi vardır; kadın nasıl olursa olsun bir insan doğurmuştur, asla değiştirilemeyecek bir gerçek ("o benim oğlum") yaratmıştır. belki çocuğu doğurmaktan pişmanlık duyuyordur ve çocuğunu sevmiyordur ama sonuç olarak böyle bir şey yapmıştır. bir evladının olmasının neye benzediğini, çocuk doğurmayı, anne olmayı vs. tatmıştır. oğlunu/kızını illa sevecekse bu yüzden sever.

ben sevginin bizlere öyle gökten inen bir şey olduğuna asla inanmıyorum. biraz hayatın bizi yönlendirdiği bir şey olarak bakıyorum. örneğin ben bugün bir suriyeli mülteci çocuğa türkçe dersi vereceksem, onu sevip kardeşim belleyeceksem ilk etapta bunun nedeninin benim çok yürekli, muazzam bir insan olmam olduğu söylenebilir. halbuki bu içgüdüsel bir şeydir: o çocuğu güçlendirmek, benim aracılığımla gerçekleştiği için, beni de psikolojik olarak güçlendiren bir şeydir. o çocuğun tinerci olup insanları bıçaklamasındansa türkçeyi düzgünce öğrenmesi, iyi bir eğitim alması, toplumun mutlu ve başarılı bir ferdine dönüşmesi çoğumuz için faydalıdır.

sevgi bence tümüyle bizim kendimizi iyi hissetme, besleme ve koruma içgüdümüzden kaynaklanan bir şey. bize verilen, bize hissettirilen için severiz. somut olarak hiçbir şey alamadığımız noktada da alabileceklerimiz, egomuz, gururumuz, "fight or flight" refleksimiz yüzünden mücadele edip "sevmeye" devam ederiz.

ben böyle düşünüyorum. "sevgi yoktur" demiyorum. kendi yaşantımda sevgiye, iyiliğe önem veren duygusal ve elit bir beyefendiyim (kızlar eqlesin) ama bunun bu kadar mucizevi ya da gökten inme bir erdem olduğunu düşünmüyorum. zaten kendi düşüncemde de bir yanlışlık görmüyorum, bana bunun tam tersi daha garip ve anlamsız gelirdi.

sevgi bir nevi anlaşmadır. bir şey alırsın, bir şey verirsin. sevgi daima olur çünkü sosyal varlıklar olarak daima almak ve vermek durumundayız. ticaret yapan birisi nasıl ki sürekli olarak bu işin içinde olacaktır ve olmadığı anda "tüccar" sıfatını yitirecektir, biz de insan olduğumuz sürece seveceğiz ve sevileceğiz ama bu sevgi öyle bize gökten indirilmiş bir erdem veya sadece bazı insanlara has özel, güzel bir şey değil. olmayacak. ben oğlumu "aslında bana verdiklerin yüzünden seviyorum seni, sktir git mk bidonu" deyip dövmeyeceğim tamam ama sonuç olarak bana hiçbir şey vermiyor ve hissettirmiyor olsaydı, bende güzel duygular uyandırmasaydı sevmezdim. koltuğu sempatik veya güzel bulmuyorum mesela çünkü bana bir şey hissettirmiyor. bu benim sevgisiz olduğum anlamına gelmez, ona karşı bir şey hissetmediğim anlamına gelir.

evet konuyla tamamen alakasız absürt örneğimi de verdiğime göre artık susabilirim.

Dolandiricidir. 535li numaradan aramaz hic bir banka. Arayip sorun bankayi gece bile ulasabilirsiniz musteri hizmetlerine

Büyük ihtimalle dolandırıcı. Herkesin tc kimlik numarası ortalığa saçılmış durumda zaten. Kimse sadece TC ile kredi kartı çıkaramaz.

Arayın halk bank müşteri hizmetlerini, babanızın adına, hesap, kredi kartı vs. var mı söylerler.

TC kimlik numarası çok kolay bir şekilde bulunabiliyor. Bankanın müşteri hizmetlerini ararsanız kolayca öğrenebilirsiniz. Ayrıntılı kimlik bilgilerinizi kimseye vermeyin. Dolandırıcılığa benziyor.

bankaya 17 dakika sonra ulaşabildik. dolandırıcılıkmış.

benzer sorunlar yaşayanlar için duyuruyu silmiyorum.

teşekkürler.

Banka niye borcunu hatırlatmak için aradığında TC kimliğini söylesin ki? Tabii ki dolandırıcı.

"aa galiba haklı" dedirtmek için kişisel olduğunu düşündüğümüz bilgileri söylüyorlar. 50 milyon kişinin tc kimlik numarası zaten ifşa oldu.

Atıyorum şu CIA adlı uygulamaya kafandan uydurma bir numara yaz. isim zaten çıkıyor. biraz spesifik bir isim ise tc kimlik numarasını zaten eşleştirirsin. sonra arayıp ikna etmeye çalışyorlar.

tc kimlik numarası adres hatta kart bilgilerini bile verebiliyorlar. farklı taktikleri var böyle. yok kart borcunuz var yok sigortanız yenilecek vs gibi bişeyler bulup para istiyolar.

www.midomi.com
buradan arayabilün

Ben de bugün böyle bir başlık açmıştım

www.eksiduyuru.com

Benim anlamadığım şu Şubat ataması olucak mı olmayacak mı? olacaksa oda mı sözleşmeli?
e yok sözleşmeli atanmak değil kadrolu atanmak isteyenler ne yapıcak ? bir daha mı sınava girecek bu sene aldığı puan ne olacak?

çok garip bir gün bir günü tutmuyor ki ülkede insanlar hayat kursun kendine.

ben başvuracağım sanırım ya. ne zaman bilmiyorum gerçi.

Darbe girişiminden önce şubatta kadro şansımız vardı. Ancak gelişmelerin ışığında o da yalan oldu. İlk başta Şubata kadar beklerim diyordum ama şimdi şubatın da ne olacağı belli değil. Hatta diğer memurların halinin ne olacağı da pek belli değil. Onların memuriyet haklarında da bir takım değişiklikler olacak sanırım.

Efsane bir kpss 2016 oldu , Allah sabır versin herkese.

sözleşmeli öğretmenlikten sonra büyük bir suç işlemediğiniz sürece kadroya alınırsınız. eğer iş güvenliği sizin için en önemli kriterse grin. ama şu çakılı kalma olayı benim asıl değinmek istediğim. ben olsam önce sınava girer, mülakatları falan geçer sıra tercihe gelince (sıra bu şekilde mi işliyor emin değilim) uygun yerler var mı bakarım. ben bu uygun yerlerde yaşayabilir miyim diye kendime sorarım. zamanında psikolojik sağlamlığıma güvenip bir doğu iline gitmiş ve orda iki yılını geçirmiş bir insanım. ondan sonra hiçbir şey benim için aynı olmadı. psikolojik sağlığım bozuldu, tabi bu benle alakalı. psikolojim sandığım kadar sağlam değilmiş demek ki. hala düzeltmeye uğraşıyorum. ki sadece çalıştığım okulda olumsuzluklar vardı yine iyi kötü yaşanabilir bir yerdi. büyükşehirden çıkıp orda yaşamaya başlamak beni çok kötü bozdu. bunların altı yıl boyunca size olmayacağından eminseniz bu yola çıkın.

Ben kendim de doğuluyum. Kendi memleketim olursa (tercih hakkı verirlerse), yaşam şartları biraz zordur ama, yine gider görev yaparım. İşte 6 yıl çok uzun geliyor. Yeni mezunum ama yaşım küçük değil. 21-22 yaşında olsam hiç düşünmeden giderdim fakat şimdi oturdum kara kara düşünüyorum.

sane ego+1

2016 atamalarıyla ilgili gelişmeleri ilgiyle takip ediyorum, gerçekten çok zor bir atama dönemi oldu bu. Bu süreçten geçen bütün öğretmen adaylarına sabır diliyorum.

Normal atama ile kadroya bir Doğu ilinde geçmiş olsanız 3 yıl bittiğinde ancak tayin isteyebiliyorsunuz. 3 yıl sonunda tayin istediğinizde tayininiz de hizmet puanınızın düşük olmasından dolayı çıkmaz yani 5-6 yılda normal yollarla ancak tayininiz çıkar. Ancak durum bayanlarda durum farklı idi onlar eş durumu vs ile Batı'ya adaylık kalktıktan sonra mazeret tayini ile gelebiliyorlardı. Ben sizlerin yerinde olsam direkt sözleşmeli başlar 6. Yılın sonunda kadroyu alırdım. Zaten sözleşmeliye başvurupta kadro alacak kişi sayısı fazla olacağı bakanlık tarafından düşürüleceğinden artık kadrolu atamalara daha düşük norm açarlar. Yani kadrolu atanma şansınız gittikçe düşecek. Ayrıca yıl kayıplarını da hesaba katarsanız garanti olan sözleşmeli başlamak en mantıklısı .

O kadar saçma sapan şeyler oluyor ki. Bize net bir çerçeve çizmiyorlar. Ne yapacağız nasıl olacak bir fikrimiz yok. Işın bireysel tarafı da şu ki üniversitem sağolsun haybeye hazırlık okuttular. Okul oldu beş sene. Yoksa zaten çoktan bir senedir bitirmiş ve atanmıştım. Bunu düşünmek şu anda daha çok sinirimi bozuyor.

Üğpoıuy, elbette fark etmiyor da bayanların evlilik konusunda kısmetleri erkeklere göre daha açık. Malum mesleği öğretmen olan kızlarımız nice annelerin ajandalarına not alınıyor oğluna eş yapmak için. Erkekler için eş durumu bayanlarla aynı özlük Hakkı'na sahip ama avantaj konusundaki realiteyi bayanlar yönünde ibrenin olduğunu inkar edemezsiniz

En son haber ağustosta 14 bin sözleşmeli alınacağı yönünde. Komisyonda 5+3, 3+2'ye dusurulsun, şubat atamaları kadrolu, ağustos sözleşmeli olsun denildi. Tabii hicbir sey net degil. Facebook'tan milletvekili Ceyhun İrgil'i takip edebilirsiniz. Gelişmeleri haber veren en sağlıklı kaynak şu anda.

Ekleme: Aşağıya bakamıyorum şişlik var, gözümün üzerinde ağırlık var gibi, sıkarak yumamıyorum gözümü diyor. Yok mudur bu durumu bilen kimse:(

arpacik cikiyordur muhtemelen. sarimsak sursun diycem ama cok aciyacak.

Bilemiyorum şahsen hiç arpacık geçirmediğim için, bi' süredir vardı ama hafifti, bugün birden bunlar başladı dedi :/

bi anda cikar zaten arpacik, normal. yani bence hic ellemesin yarin da doktora gitsin ya da dayanamayacak gibiyse acile gitsin. illa sabaha kadar bir sey yapayim sabah doktora gideyim diyorsa sarimsak bir secenek tabi ama inanilmaz yakiyor ve ben cok faydasini gormedim. onun yerine cay posetini kullandiktan sonra ilik olarak gozunu kapatip ustune koyabilir. ici rahatlar en azindan bir sure tutsun oyle gozunun ustunde. varsa bebek sampuaniyla ilik suyla gozu yikamayi da oneriyor doktorlar. yalniz ozellikle bebek sampuani olacak.

arpacık göz akında çıkmaz diye biliyorum. eğer acı göz kapağında ise sarımsak işe yarayabilir ancak. Göz akına sarımsak sürmesin.

Alerji olabilir. Böyle gözün içinde bir şey varmış da batıyormuş hissi veriyor. Gözünü kapatamıyorsun falan. Bir kere başıma gelmişti. Görememe gibi bir sıkıntım yoktu ama.

Arpacık göz akında çıkmaz. Kenarda, alt üst göz kapağında çıkar. Anlık devası şu an yok. İlaç almasın göz doktoru görene kadar. İmkanı varsa şimdi gitsin.

acil doktor +1,

göz önemli.

(bkz: uveit) olabilir. mutlaka doktora görünsün. arka kısma geçerse sıkıntı var.

hocam hiç bişey sürmesin mümkünse doğru acile

ben goz akini okumamisim sanirim uykulu halimle. goz akindaysa arpacik degildir evet. nolmus var mi bi haber, gitti mi arkadasin doktora?

Teşekkürler herkese, bu kadar cevap beklemediğim için bakmamıştım tekrar :D Olur da birisi tekrar bakarsa, şimdi daha iyi, yarına randevu alabilmiş anca, çok teşekkürler herkese

ses tellerimde sıkıntı olunca (bir gün önce çok gürültülü bir mekanda yüksek sesle konuşunca?) sonra çok daha bas ilginç karizmatik bir ses çıkıyor benden. Lakin sonrasında zorladım bir kere sesim tamamen gitti :D o bir belirti aslında ve 1-2 gün sürüyor. Bir kere de o kadar zorlamadım ama boğazım aşınmış baya öksürük yaptı.

o 1-2 gün işini görürse tamam ama sonrası sıkıntı :D

ses terapisti diye bir şey var

Bitkisel şeylerle olmaz o iş. Sesiniz tok çıksın istiyorsanız diyaframdan konuşmalısınız. Sazın gövdesini düşünün, ses nasıl tınlıyor içinde hah diyaframdan konuşmak da öyle. Diksiyon, ses, nefes kullanımı şeklinde nette, youtube'da aratın.

www.dailymotion.com

bu mu?

Evet çok teşekkürler.

yok online oyun oynuyorum en rahatı bu.

Doğum gününü hatırlayan arkadaş - sanmıyorum ama ben pek söylemem veya gözlerine sokmam
Sohbet edecek arkadaş - var
Hasta olsam sürekli konuştuğum 5-10 kişinin haberi olur anca. Sosyal medya kullanmıyorum.

Ne kadar yalnızım? Kollarını kocaman aç, o kadar.

Ölümle burun buruna gelmezsem kimsenin haberi olmaz. Kendi kendime yetebilmeyi öğrendim.
Yalnız değilim. Sürekli arayıp soranlarım var ama onlara göre yalnız değilim. İçimi ne sen sor ne ben söyleyeyim.

Facebook'u dondurdum. Annem hariç kimse hatırlamadı doğum günümü. Yalnız kalmayı istiyorum aslında, yalnızlık güzeldir. Çok hasta olsam, çok kişi gelir ama ben samimi bir kişinin gelmesine hepsini tercih ederim.

Unutmuşum, eski sevgilim hep arar sorar. Hissediyor anım sıkıldığında galiba. Ne zaman canım sıkılsa o arar. Canım sıkıldığında, arkadaşlarımı arayıp sormam; kedim ile konuşurum. Anlar zaten gelir karnıma yatar, mırıl mırıl beni düzeltmeye çalışır.

üç soru tek cevap:0

Hepsini bir kenra birak ta ölsem "imam;rahmetliyi nasil bilirdiniz?" diye sorsa,"gömün ibneyi"diyecek adamlar tanıyorum. Ama yinede tabutumu tasiyacak babacanlarda yok degil. Aradiklarinda teli acmiyim veya duymiyim kapiya gelecek adamlar.

Yok. Olması da gerekmiyor. Çok da umrumdaydı. eksisozluk.com

1) yok. bunu arkadaşsızlığın ya da arkadaşlarımın bir problemi olarak görmüyorum ama. herkesin işi gücü, kendi hayatı ve derdi var. "knk canım sıkkın ya :((" dediğimde dinleyecek birilerinin olmasını lütuf sayıyorum, arkadaşlığın gereği veya sosyalliğin bir parçası değil.

2) annem, babam ve kardeşlerim dışında yok.

3) kimse gelmez ama bu da birinci cevaptakiyle ilişkili bir durum. belki ben aşırı bencil ve hayvan bir introvert olduğum için böyle düşünüyorumdur bilmiyorum ama benim için ben haricindeki herkes "müsaitsem" ilgi konusudur. hayati meseleleri bir kenara bırakırsak, hastaymış ya da canı sıkkınmış diye arkadaş dinleyecek pozisyona tak diye geçiveremem. ilişki işleri ayna gibi biraz ya. ne verirsen onu alıyorsun. bazen verip alamadığın oluyor, hatta vermeyip alan insanlar da gördüm ama benim için genelde "ne verirsen o" şeklinde yürüdü. ilgi gösterdiysem iyi kötü karşılık gördüm. son 2-3 yıldır böyle bencil, pislik bi' şeye dönüştüm. o yüzden kimseden yakın ilgi/ilişki görmüyorum, beklemiyorum da.

1-var ama bu zamana kadar sikildigimda kimseyi arayip sohbet etmedim :/

2-dogumgunumu genelde hatirlayan olmaz. Benim bile unuttugum coktur hatta. Bikac yil evvel sevgilim olmayan normal bi kiz arkadas dogumgunumde bana hediye gomlek almisti. Cok mutlu olmustum. Hala daha saklarim bi kere bile giymedim giymeye kiyamiyorum. Bak aklima geldi yine sevindim. Bu dogumgunu muabbetini hic iplemiyorum ama icten ice uzulmusum sanki simdi boyle anlatinca.

3-feysbuk veya herangi bi sosyal(?!) paylasim sitesinde hesabim yok. Olsaydi bile boyle "chok hastayimmmmm serum merum :((((" falan yazmazdim heralde. Kesseler acimaz tribi var biraz. Kimseden sefkat beklentim yok. Bu soru direk yalnizlikla ilgili degil bence. Biri ilgi gostersin istemek gibi bir sey. Ha gerci o da bi yerde yalnizliga baglaniyo ama olsun. Dogum gunum 1 aralik. Kutlayin unutmayin e mi :/

Arayıp sohbet edebilecegim, dört yakın arkadaşım var. Bunlar hasta olsam -tabii ki de şartları elveriyorsa-gelip bakarlar. Doğum günümü ablalarım, en büyük yeğenim ve yine bu arkadaslarim hatırlar. Ama yine de cogu zaman kendimi yalnız hissediyorum. Çünkü herkesin bir hayatı var ve doğal olarak insanlar bunun ancak cüzi bir miktarını size ayıabilirler.

Kötü mü? Bazen iyi, bazen kötü.

1- var. Ama ne konuda olduğuna göre kişiler değişir. Herkesle her konuda sohbet edemem. Zaten kankalıktan aşırı samimiyetten her boku anlatmaktan her gün saatlerce konuşmaktan falan çok hoşlanmıyorum. İhtiyaç da hissetmiyorum. Hiç arayıp sormadığım ama arasam dün bırakmış gibi iki saat sohbet edebileceğim çok arkadaşım var. Ama gerek yokken niye rahatsız edeyim?

2- ailem. Eskiden kimse hatırlamayınca üzülürdüm. Zamanla fark ettim ki ben de kimseninkini hatırlamıyorum. Hatırlamak da istemiyorum. Kutlamak da zor geliyor. Dünyada olmasına sevindiğimi sözlü olarak ifade etmek isteyeceğim çok fazla insan yok çünkü. Çoğu insan için fikrim "olmasa da olurmuş". Samimiyetsizliğin lüzumu yok. Benimkini kutlamasalar daha iyi zaten, mütekabiliyet ilkesini işletmek ağır ve sıkıcı geliyor.

3- bunu bilemiyorum. Çok da gelebilir, birkaç kişi de. Emin değilim. Genellikle insanlarla derin ama kısa süreli sosyal ilişkilerim oluyor. Bundan dolayı da ziyarete gelip fazla kalmayan bir miktar insan olur herhalde. Az mı olur çok mu bilemiyorum.

1- zaten hepi topu 3 4 arkadasim var ve hepsi de uzakta oldugundan zaten bunun disinda bi alternatifim yok. cani(m) sıkkın oldugunda arar(im).
2- feysbukta yazmasa kac kisi hatirlar ve kutlar diye dusundum de, epey insan geldi aklima bi sevindim gece gece :)
3- kan kusup kizilcik serbeti ictim diyen bi insan oldugumdan hastane/hastalik temali seyler paylasmiyorum feysbukta. ama gelebilecek annem babam disinda kimsem yok, dedigim gibi birkac yakinim var onlar da baska yerlerde. ama ayni sehirlerde olsak hayatta yalniz birakmazlar biliyorum ki.

1- var. 5,6 kişi.
2- yine 5,6 kişi sosyal medya kullanmadığım halde hatırlayıp kutlar.
3- henüz hastayken gelen olmadı. geçmiş olsunu da yakın arkadaşım dahi olmasa hasta olduğumu duyan herkes der herhalde.

bende arkadaş var ama yine de kendimi çok yalnız hissediyorum çoğunlukla.

1-) 4-5
2-) Ailem dışında yok. Sayılırsa feyste doğum günü şeysinden görüp reelde kutlayan 5-6 kişi çıkar ama.
3-) Ameliyat falan olsam gelirler de, hasta olsam kimse gelmez herhalde ben de gitmem ssjdsdf

kimse gelmez, kendi başımın çaresime bakarım.
doğumgünü sıradan bi gün, kutlamam.

1 genelde kimseyi aramam. Ararsam da kısa tutarım.
2 ikizim ve yeğenimle aynı gün doğdum. Annem de doğurduğunda anneler gününe denk gelmiş hep öyle sanıyor. En az üç kişi arar. Kutlar.
3 hastalandığımda hep yanımda eski sevgilim olurdu. Şimdi hastalanmaktan çok korkuyorum. Yalnizlık en çok o zaman koyuyor. Belki bunun da üstesinden gelirsem iyice dayanıklı bi insan olcam.

1) Canim sikildiginda birilerine yazmayi sevmiyorum. Sikintidan patlasam da yazmiyoeum. O kisiye hakaret ediyorum gibi geliyor. Cunku normal zamanda da naber nasilsin diye yazip soran bi insan degilim. Anlatacak bir seyim olursa paylasirim biter. Canim sikilinca naber yazinca kendim degilmisim, o kisiyi kullaniyormusum gibi fln hissederim. En en yakin arkadasima belki yazarim. Ona artik arada bir durup dururken naber de diyorum cunku uzuluyormus.

2) Dogum gunumun hatirlnmasi pek umrumda degil artik. Ne kadar sacma bir sey oldugunu anladim. En yakin arkadasim, annem, abim ve okuldan birkac arkadasim hatirlar ama yine de.

3) Cok hasta oldugumu facebookta zaten paylasmam da :D En yakin arkadasim kesin gelir. Ne vefali arkadasmis be, bi seni seviyom fln yazayim birazdan bari. Ekaaa, celeroon gelir misiniz cok hasta olsam :( dur bi sorayim.

Yalnızlık umrumda değil.
Sırtımın uzunca zamandır şöyle güzelcene bir keselenmemiş olması sıkıntı tabii.

Sorularının cevabı,
Dertlerimden biri sormadığı sürece bahsetmem.
Doğumgünlerini saçma bulurum.
Organ kan ilik falan gerekmediği sürece hastalığımı duyurmam. (1. Sorunun alt kümesi 3. Soru)

Var
Var, ailem disinda 2 kisi:)
Kac kisinin haberi olduguna bagli ama cok fazla degil.

Sosyallik overrated.

Günlük iliskiler de samimiyetsiz.

Kafam rahat +1

Çevremde çok insan yok, bi de sürekli bi sirkulasyon var. Birileri gidiyor, yerine başkaları geliyor. Tabii bunun çok kısa bi zaman aralığında gerçekleşmesi, yani çevremdeki insanların her yıl değişmesi baktığında çok hoş bi şey değil. O ayarı kurmaya çalışıyorum kendimce.


Dogumgunumu kutlayan da var, hasta olduğumda hayırdır diyen de ama gerçekten yalnız hissettiğimde kimi arayacagimi bilemiyorum. Bendeki yalnızlık atakları çok nadir gelişir. Insanların yakinligina, samimiyetine bayağı ihtiyaç duyup onemsememe rağmen yıllardır yalnız kalmaya alıştığım için, bu durum beni çok zorlamiyor. Ama bazen cidden aynalara kosasim geliyor, yalnızlıktan içim soyuluyor. Nolurdu şimdi yanımda sarılacak, kucağında yatacak biri olsaydı diye kahroluyorum o zaman. Kafamın içinde sürekli başkalarıyla konuşuyorum. Bi film izliyorum mesela, önü anlatıyorum, sen de seversin kesin izle falan diyorum. Kafamın içinde dertlesiyorum insanlarla. Öyle zamanlarda yalnızlık çok ağır geliyor.

Arkadas bir iki tane var.
Facebook disinda hatirlayan yok.
Suan hastayim, kimsenin geldigi yok :)

arkadaşım yok benim.

al da memintolar çok açıkta değil mi :/

bence çok hoş.

bence de hoş

Bu elbise bazı yerlere ağır gelebilir veya gereksiz yere cok dikkat çekebilir yerine göre. Ama al bence, güzel elbise

Ben mi geri kafalıyım bilemedim, biraz altta teninizi gösteriyor havası var, bu da benim hoşuma gitmez doğrusu. Yine de ortama bağlı. (Oscar törenlerinde filan giyiyorlar ya böyle şeyler ondan dedim).

@mattiadestro

göğüs kısmı endişelerimden biri ama ortamda sırıtmaz gibi geliyor.

@firez
bilemiyorum ona çok dikkat etmedim :/

bence çok iyi.

Güzel ama transparan gibi duruyor.Yani transparan sanırım tam anlayamadım. Eğer öyleyse Oscar töreni filan değilse ortam kaldırmayabilir.

Alma.

Bence bu elbisenin yakismasinda kriter sac renginden ziyade vucut yapisi olmali. Cok guzel bir fizigin varsa al tabi guzel elbise. Gogus yapin da onemli. Giyecegin yere de uygunsa al.

Öndeki dekoltenin neredeyse göbeğe kadar inmesi elbiseyi basit gösteriyor. Hem dantel hem o saçma dekolte olmamış diyorum. Düz ve mat bir kumaş olsaydı koyu renk düşüncem farklı olurdu veya bu elbise yere kadar olsaydı. Ama hem straplez hem dantel hem açık renk hem gereksiz basit bir dekolte, hepsi birlikte çiğ duruyor. 30k.

dekolte fazla açık

Zarif değil.

Bence elbise güzel ama renk uymamış bence. Gri renk yine olur ama grinin bu tonu galiba kadının sıcak alt tonu ile ters düşmüş galiba, ya da ne olduğunu anlayamadığım, gözümü rahatsız eden bir renk uyumsuzluğu var. Örneğin, şunlar sorunsuz gri-sarışın ilişkisinde
www.celebritystyleguide.com
prettyandcleverdotnet1.files.wordpress.com
Ama bunun niyeyse tonu rahatsız etti.

Bir de nerede giyeceğine de bakar. Düğünse kaldırır.

Bence bile çok iddialı. Ki bu konuda gavat dedikleri erkeklerdenim. Dekolte çok derin, bir de içi bütünüyle gösteriyor gibi. İçine bir şeyler giyerek kamufle edebilirsin sanırım ama memintolar çok açık. :)

sağlam meme lazım bunun için.

Dekoltenin fazlası her zaman bayağı duruyor, bana göre zarif değil. Kumaşı ve rengini de beğenmedim. Sarışınları böyle renkler çok soluk gösteriyor.
Al-alma diyemem, beğendiysen al tabii.

alma

üzdü :/

Ben seviyorum ama saatlerce oynayamam. Bi süre sonra sıkılıyorum.

Çocuklarla oyun oynamayı, onların düşüncelerini dinlemeyi çok seviyorum. Kendilerini sevme kısmı çocuğa göre değişiyor. Şımarıksa, bilerek ve isteyerek canlılara ya da çevresine zarar veriyorsa sevmiyorum. Bebeklerin masumiyetlerini seviyorum.

Sevmiyorum. Belki bazı çocukları. Onları da seviyorum demeyeyim de hmm sevimliymiş falan diyorum, sempati duyuyorum gibi. Ya da şöyle diyeyim; bazı çocuklar diğerlerine göre daha katlanılabilir oluyorlar. Yaşı fark etmiyor. Buna rağmen nedense çocuklarla çok iyi anlaşırım, zır zır ağlayan çocuk kucağıma gelince susar, kimseye gitmeyen çocuk benim yanıma gelir, ben ablanın elini tutucam diye tutturur vs., mecbur kalırsam çok güzel oyalarım çocuğu. Neden böyle bilmiyorum. Çocuklarla aynı ortamda bulunmamaya gayret ediyorum elimden geldiğince.

İnsanlar çocuklara kişiliksiz gibi davranıyorlar o yüzden çok rahat oynayabiliyorlar onlarla. Genelleme gibi oldu ama ben öyle gözlemledim.

Ben o yaşlarda bir çocuk gördüğümde otomatik olarak yaşıtım başka bir insan gibi hissediyorum o yüzden gidip direkt yüzlerini sıkamıyorum mesela arada bir duvar oluyor. Alışmam, anlaşmam gerekiyor. Garip.

Edit: Bende bu hayvanlarda da oluyor. O yüzden hemen ısınamıyorum hepsine. Tabi hayvanlara 10 dakikada alışılıyor.

Ama sevme konusunda bayılıyorum tabi çoğu çocuğa uzaktan bile olsa.

sevmediğimi düşünüyordum hatta dokunmazdım bile ama seviyormuşum. gecenlerde 3 yasındaki kuzenimle sonsuz saatlerce fark etmeden oynamısım.

Çocukları severim.apayri bir dünyaları var.o kadar temizler ki bayiliyorum.

hayır, zerre kadar sevmiyorum; fakat çok ilginçtir ki onlar beni çok seviyorlar. ben yüz surat göstermeyip onlardan kaçtıkça üzerime gelip kendilerini bana sevdirmeye çalışıyorlar türlü muzipliklerle. sonuç olarak yine sevmiyorum.

ben de severim şayet çocuk suratsız değilse, sıcakkanlıysa.
şimdi düşünürken farkettim konuşmaya başlamamış çocuklarla aram daha iyi sanırım; agucuk gugucuk falan bi yere kadar da, diyalog olunca saçma geliyor.

Hayır. 0-12 yaş arası veletlerden köşe bucak kaçarım. Davranış şekline göre bu sayı daha da artabilir.

Tatlı, güzel bi çocuk değilse hiç ilgilenesim gelmiyor. Konuşmadığı zamanlarda daha çok seviyorum, yaş büyüdükçe sevgim de azalıyor benim de senin gibi. Geçen bi ortaokula anket yapmaya gittik, çoğunluğu acaip gıcıktı bi kaç tane de nötr olunacak çocuk vardı.

Birkaç iyi huylu arkadaş çocuğunu seviyorum, özel torpilli çocuklat var da, onun dışında sevmiyorum. İlk anda agu gugu yaptığım ve kucağıma aldığım az çocuk var, onları severim ama bir elin parmaklarını geçmeyen sayıdalar (saydım, üç tanelermiş) ve benim bir olayım yok, onlar sevgi dolu. O çocuklar dışında çocuk sevgim yok ama şundan bel yıl önce çocuğun varlığına tahammülüm yoktu, şimdi sevmediğim çocuk varken o ortama girebilmeyi öğrendim.

10 yaş civarı, büyümüş de küçülmüş, ukala , dayaklık çocuklarla çok iyi anlaşırım; büyükmüş gibi davranabileceğim, dinlryebileceğim, karşılık verebileceğim çocukları seviyorum. Onlar favorim.

hayır ne bebek seviyorum ne çocuk
imza: 1 hafta sonra anne olacak birisi aşslsl

bebekleri çok seviyorum ama genelde korkuyorlar benden. sakallı makallı esmer bir tipim. haklılar :)

sevmiyorum

Kız çocuğu sevmiyorum bilmiş ve gıcık oluyolar. Erkek çocuklarına bayılırım.

hayır. çoğu zaman aynı ortamda bulunmama seçeneğim varsa onu tercih ediyorum.

Cok degisken. Kimisine hayran kaliyorum gel benim cocugum ol kaciram seni diyorum kimisine keske aldirsalarmis seni gerci hala gec degil diyorum.

artık seviyorum sanırım, daha doğrusu bazı insanlar çocuklar tarafından çok sevilir hani ben onlardan biriyim görür görmez ısınır çocuklar bana öyle olunca da hep bi gülüşelim, konuşalım, oynayalım durumunu sevmiyordum önceden, şimdi bu çok sıkmıyor ama bilmiş çocukları sevmem.

Hayır. -_-

küçük çocukları seviyorum ben (2 yaş altı) ama saatlerce oynayamam büyük ihtimalle. onun dışında çocukların yanında rahat değilim genellikle

nefrete yakınsayacak şekilde sevmiyorum. ama hepsi bana bayılıyo :/

Bazi çocuklar mal oluyo. aile tarafindan terbiye verilmemislere dayanamiyorum. Onun disinda seviyorum. Istisnasiz hepsi de beni seviyo sevmediklerim dahil :p kuzenimi cok severim mesela asiri tatlis bi herif 4 yasina gelcek. Geceleri resmimle yatiyomus :d
Kendi çocuğum olsa cilginlar gibi severim heralde nasil bisey olur merak ediyorum.

0-6 yaş diyelim. BAYILIYORUM.

Hayattaki tek idealim 10 yıl sonra bir kız bir oğlan babası olmak.

çocuğa bağlı. şımarık, çığırtkan, fazla özgüvenli, çirkin çocukları sevemiyorum maalesef.

Sevmiyorum sırf bu yüzden çocuk yapmayı düşünmüyorum ilerde

Bebek olanlarına uzaktan "ay ne cici" deyip eğer annenin izni varsa ayağını elini tutuyorum. Ortalarda koştuğu iki yaştan itibaren bir süre konuşup oynayıp oyalayabilirim - kedilerle benzer mantıkta işliyorlar oyun konusunda.
Genel olarak uzaktan seviyorum, ama ağlama-zırlama, tuvalet eğitimi konularında sıkıntı geliyor bana. (Kedilerin gözünü seveyim nasıl da hemen ogreniyorlar kumlarını falan)

Sevmiyorum. Özellikle de 2-5 yaş arasında sürekli mızmızlananlar. Ben aşırı uslu ve sakin bir çocuktum belki de o yüzden bunlara uyuz oluyorum. Bebekleri filan yardım etme amaçlı olmadıkça kucağıma alıp sevmem, zaten çok da sağlıklı değil sanırım her gelenin öpüp koklaması.

hayır.

seviyorum. keşke evlensem baba olsam diyorum hatta.

çok seviyorum ufaklıklarla vakit geçirmeyi. saatlerce oyun oynayabilirim. daha geçen hafta 2 yaşına girmek üzere olan yeğenimle saatlerce oynadık, yoruldu kucağımda uyudu. o kadar güzel bir duygu ki... baba olma vaktim çoktan gelmiş sanki :) çocukların büyük çoğunluğuyla iyi anlaşırım. direkt gidip mıncırandan korkuyor çocuklar. ilk yarım saat sabredip uzaktan seveceksin, çocuk da sevildiğini anlayıp kendi geliyor zaten :) sonrası şenlik :) ama belirli bir yaşı geçtiklerinde ve huyları kötüyse çekilmez olabiliyorlar...
yetiştirme tarzına bağlı ama bu. olgun olgun sohbet edenleri, ilk aşkını anlatanları da mevcut :)

bebek sevmek basit iş. hele ki başkasının bebeğiyse. agucuk gugucuk edersin tepki ok bir şey yok, darlamaz etmez. biraz sıkılırsan ver anne-babasına gitsin.

çocuk sevmek herkesin harcı değil. büyük sorumluluk da gerektirir. hakkını vermeyeceksiniz hiç bulaşmamanız daha iyi. 4-14 değil, 4 ve civarı çocuklar çok meraklı olabiliyor. senin aklına hayaline gelmeyen, ilgilenmediğin, üzerine düşünmediğin, bazen aslında önemsiz soruları ısrarla soruyorlar. merak ediyorlar. "neden, neden, neden, neden..." hayal güçleri de aşmış gitmiş durumda. alakasız konuları, nesneleri, ortamları birbirine bağlıyorlar. dolayısıyla ezberinizi, algınızı bozuyorlar. o kadar akıl dışı bir dünyadan bahsediyorlar ki üstüne düşünmek bir de mantıklı yanıtlar vermek, o dünyaya dahil olmak çoğu kişi için sıkıcı ve vakit kaybı olarak geliyor. bir de bunu tekrar tekrar yapmanızı istiyorlar. eğer gerçekten gelecekteki insanların iyi olmalarını arzu ediyorsanız bu sabrı göstermeniz gerekiyor. sorularına değer verdiğinizi, "neden" sorusunun her ne için sorulursa sorulsun çok önemli olduğunu hissetirebilmeniz gerekiyor. işte bunu herkes yapamıyor. o yüzden çocuk sevmek herkesin harcı değil. çocukları geçiştiriyorlar ya da görmezden geliyorlar... çünkü böylesi daha kolay.

Seviyorum ya, değişik bir şey çocuk. Komik de geliyorlar çok, salaklar biraz :D.
Geçiririm zaman.

Erkek çocuk sevmem. İstemem. İSTEMEM!

Kız çocuklarını çok seviyorum bıcır bıcır konuşsunlar 62563 saat dinlerim.

Çoğunu sevmiyorum, çok dandik çocuklar var.

Geçen bankta oturuyordum, soldan dört yaşlarında, sarışın bir kız babasının elini tutmuş geliyordu, bana baktı, ben de ona baktım, ilerledikçe de kafamı çevirdim ona doğru, o da çevirdi, sonra gülerek babasının yanına koştu, o çok tatlıydı mesela.

Uzaktan seviyorum. Ama çok uzaktan.

3-4 sene öncesine kadar bebek delisiydim ama şimdi düşündüğümde tahammül edemem gibi geliyor. Bunda empatinin payı büyük tabii; yaş ilerledikçe çocuk sahibi olmaya daha da yaklaşıyorsun ama o sorumluluk seni korkutuyor ya, böyle bir dışavurumu oldu bende.

Bilmiş, her şeye ağlayan, mızmız çocuğa hiç katlanamam. Ama narin, sakin ve tatlı çocuk belki.

Çocukları severim, yetişkinkeri sevmem. Şu ekşi ahalisi insanların Çoğunuzu sevmiyorum zaten.

6-10 yaş çocuklara bayılırım. Saatlerce vakit geçirebilirim

ne yalan söyleyeyim sevmiyorum. daha bu akşam annem yan masadaki bebekle ilgilenmeye başladı. adı hiraymış. yazmaya utansam da çirkin bir bebekti, bayağı tek kaştı. nasıl gülerek sevebiliyorlar böyle diye düşündüm sonra da üzüldüm. aynı şeyi kuzenlerimin çocukları için de düşünüyorum. bebeklerle ilgili iki istisnam var sadece. birisi yiğenim. 3 yaşında ve uğruna canımı verebilirim. sırf özlediğim için hiç gitmeyeceğim mesafeleri gidiyorum, sırf mutlu olsunn eğlensin diye saatlerimi saçma sapan oyunlarla harcayabiliyorum. seni çok seviyorum diyip boynuma atlamasıyla dünyaları unutuyorum. bir diğeri de erkek arkadaşımın kuzeninin kızı. henüz yüz yüze görme şansını yakalamadım ama, erkek arkadaşımın kucağında fotoğraflarını görünce ona karşı da bir şefkat duymaya başladım.

bebekleri ve çocukları sevmesem de, aralarında bağ kurduklarımın 60 yaşındaki halini bile severim.

Bebeler güzel oluyor da oğlan çocukları 2 yaşından sonra itici bir hal almaya başlıyor, evlat olsa sevilmez dediğimiz kıvam. Sanırım bunun sebebi de erkek çocuklarının "aman paşam, erkektir çocuğudur yapar, pısırık mı yetişsin" gibi saçma sapan bahanelerle şımarık yetiştirilmesi sebep oluyor.

Kız çocukları her yaşta naif, al karşına bıdı bıdı konuşsun. (Bunların piremsesleri de biraz itici oluyor ama erkek çocuğu kadar değil)

Çocukları özellikle ortaokul çağına kadar olanları seviyorum. Çünkü çok saf ve temizler. Sevgileri de öyle. Ama saatlerce oynayamam yorucu geliyor. Ortaokul çağındakiler biraz baş etmesi zor tırsıyorum. Gerçi ortak bir nokta bulursak onlarla olan iletişimimden çok zevk alıyorum. İnsanlar iyi bir ebeveyn olacağımdan bahsetseler de kendimi çocuk sahibi olarak hayal edemiyorum. Bu beni korkutuyor.

Duyurunun yarısı çocuk sevmiyormuş ya. Ben de vakit geçirmekten cok hoşlanmıyorum diye kendimi kötü hissetmiştim bir an.

sevmem

çocuk severim. egosuz canlılar sevilmez mi yahu? ben bebek sevmiyorum. tipsiz yaratıklar. :P uyku kaçıran zamazingolar. hele o ağlamaları yok mu...

Çocuk sevilmez mi ya. Ben seviyorum valla :)

Aklıma ilk "Sweet home Alabama" geldi

Edward Shape and Magnetic Zeros-Home

@hakmut bunu biliyorum hocam bu değil
@çok yorgunum kaptan usta bu da değil ama güzel şarkıymış.

Şarkıyı buldum.
youtu.be

ararken farketmişsindir gerçi.

bu cover john denver'ın söylediğine yaklaşamamış.
www.youtube.com

@dahinnotha kesinlikle john denver'ın ki daha iyi.

oyuncak al hayvana yazık olur

kedi de köpek de tüy döker.. az ya da çok cinsine göre değişir ama mutlaka döker

balıkla başla
sonra su kaplumbağası
ardındann muhabbet kuşu ya da hamster
sonra kedi alırsın.
finali de timsahla yaparsın.

iguana al pampa:)

Sultan papağanı diyebilirim. Kendisi biraz pahalı olabilir(100tl) ama yemi ucuz. Fazla gürültüsü yok. Tüy döker ama kafesin kenarına tül takarsan onu da büyük ölçüde engellersin.

Betta

kaplumbağa alın; hem ucuz hem de dünyanın en kolay bakılan hayvanı. üç günde bir suyunu değiştirin, yemini, kabuk sertleştiricisini ihmal etmeyin tamam. yalnız kalabiliyorlar da evde. benim iki tane var, pek hareket etmiyorlar ama çok seviyorum ikisini de.

tek bir tane fındık faresi (ürememesi için ) sevimlidir , elinle besleyebilirsin , sevebilirsin , birlikte uyuyabilirsiniz..
su kaplumbağası değil ama kara kaplumbağaları ; daha evcilleşmeye meyilli evin içinde yuvasına girip çıkanı , evcil köpek gibi takılanı bile gördüm.

Eğer kurtarma amaclı almıyorsanız, ve gerçekten hayvanları seviyor ve acıyorsanız, alıp da üretime destek olmayın lütfen.
Sokaktaki hayvanları besleyebilirsiniz; balkonda küçük kuşlar için yemlik yapabilirsiniz; Barınaklardaki hayvanlara geçici ev sahipliği yapabilirsiniz..

kaplumbağa bakımı kolay bir hayvan değildir. en başta bunu söyleyeyim. birkaç basit google aramasıyla ne kadar zor olduğunu görebilirsiniz. bir kere birkaç günde bir suyu değiştirilen dandik plastik kapta kaplumbağa beslenmez. kaplumbağaların en az 15 cm suya ihtiyacı vardır yüzmek için. pek hareket etmemeleri normal bir şey değildir. su kaplumbağası (özellikle piyasadaki kırmızı yanaklar) sıcak iklim hayvanıdır ve kış uykusuna yatmaması gerekir. akvaryuma ısıtıcı eklemeniz şart. bu arada akvaryumun su için filtre ihtiyacı var tabi. bir de kaplumbağalar su dibini aşırı kirletirler, su öyle lönks diye değiştirilemeyeceğinden de (sağlıklı değil en başta) dip çekim aletine ihtiyacınız olacak. kabuk sertleştirici kimyasal vermek yerine uv lamba almanız ve sık sık güneşlendirmeniz çok daha sağlıklıdır ayrıca. heh bir de kaplumbağa yavruyken karnivor büyüdükten sonra omnivor olan bir hayvandır ve piyasadaki yemler beslenmesi için yeterli değildir. küçükken sık sık karidesle beslemeniz lazım. normalde yetişkin olduktan sonra marul salatalık vs vermeniz gerekiyor ama bunları çocukluktan da yiyebiliyorlar, benimki yerdi. akvaryumuna kuru alan yapmalısınız kuruyup uv lamba ile güneşlenebileceği. iki tane almaya kalkarsanız çiftleşecekler, kumlu bir kuru alana ihtiyacınız olacak yumurtlayabilmesi için ve kaplumbağaların üreme dönemi zorlu ve sancılı geçer. hatta iki kaplum üremese bile birbirini yaralayabilir, beraber yaşamaya pek uyumlu hayvanlar değiller en uygunu tek beslemek.
bir de alacak olursanız eğer, kabuklarını çok iyi kontrol ederek almalısınız. mantar kaplumlar için ölümcül bir hastalık ve satılan hayvanların yarısından çoğu mantarlı oluyor...

kaplum beslemek zordur ama becerebilirseniz eğer çok çok çok keyifli bir iştir. insan görünce kabuğuna saklanıveren kaplumbağanın siz parmağınızı uzattığınız zaman kafasını uzatması paha biçilmez bir keyif.

kaplumbağa beslemeyi özledim ben ya.

not: kara kaplumbağasının beslenmesi yasal değil. fındık faresi de pet hayvanı değil, almayın...

en mantıklısı bir adet hemstır bence, hem tüylü sevgiye açık ve eğitilebilir, hem minnak, talaşını sık değiştirirseniz koku da yapmaz, çeşit çeşit ırkı cinsi var çok tüylü ve iriden az tüylü ve miniğe. hem de tavşan gibi. bir de abim evin içinde üst cebi olan tişört gömlek falan giyip cebinde gezdirirmiş sürekli, küçükken. masrafı da kafes talaş ve yem. bir kaç da ufak oyuncak alırsınız, yürüyüş topu alırsınız falan zamanla. pisliği de etrafta olmaz, kafeste olacağından.

tavşan çok güzel bir dosttur, ruh halinden anlar, kafasını elinin altına sokarak kendini zorla sevdirir, herkesten kaçarken gelir senin tepene çıkar falan çok keyiflidir. ama gel gör ki her ne kadar tuvalet kabına alışsa da arada etrafta kakasını kaçırır, duvardan mobilyaya kablodan halıya her şeyi kemirir, önüne geçmenin tek yolu köşe yerleri lastik falan kaplamaktır. kedi, köpek, tavşan hepsi tüy döker, hepsinin uğraşı ve pisliği olur. ev halkı istemedimi olmaz yani. muhabbet kuşu dene.

papağan kesinlikle tavsiye etmiyorum. (muhabbet kuşu da dahil.)

papaganlar pis hayvanlardır. (pisten kastım çevreyi inanılmaz pisletir.) yediğinin yarısını yere atar, her yere kaka yapar. kemirme konusunda da tavşanlardan aşağı kalır yanı yok.
üstelik kedi kadar da tüy döker.
doğal hayatta bunlar kendine ve diğer canlılara yararı olan davranışlar. gel gör ki evde beslendiği zaman bize pislik olarak geri döner.

eğer sürekli kafeste durmayacaksa (ki o hayvana işkence.) papağan beslemeyi hiç tavsiye etmem.

gine domuzu tavsiye edebilirm. ama durumunuz biraz daha düzelene kadar bekleyin derim.

sultan papağanı +1

ama bakımına çok dikkat etmen gerekli tropikal kuş, azıcık bi cereyanda kalsın hemen hasta olur.

çok fazla tüy saçmaz etrafa, kafesin içine tıkılıp kalabilecek bir yapısı da yoktur ama(hiç bir kuşun yoktur aslında), kendine alıştırırsan gün içerisinde omzunda takılmayı tercih eder, konuşmaya çalışır vs çok güzel hayvandır.

ama tabii yine de '0 tüy yüzde yüz hijyenik olmalı' diyorsan balık bile alsan batar abine, primat bunlar sonuçta hep.

kesinlikle papağan almayın. papağanlar sürü halinde yaşayan hayvanlardır. sevgiye çok muhtaçtırlar. bu hayvanları alarak alım satımlarına ön ayak oluyoruz. onlar da sürü halinde yaşamaları gerekirken bir kafesin içinde bir ömür geçiriyorlar. siz işe gireceksiniz, tatile gideceksiniz. bırakacağınız bir yer olmayabilir ve bu nedenle sıkıntıya girebilirsiniz. bir de gerçekten tüy, kaka problemi bunlarda da var. kanatlarından çıkan beyaz bir toz etrafı kaplıyor. bütün bunlar ablamın papağanında gözlemlediklerim. ne olursa olsun hayvan satın alıp bu vebale girmeyin.